حسابداری تعهدی

حسابداری تعهدی چیست؟

حسابداری تعهدی چیست؟ تعریف، اصول، مثال‌ها و استانداردها

تعریف حسابداری تعهدی و فلسفه پیدایش آن

حسابداری تعهدی (Accrual Accounting) یکی از بنیادی‌ترین مبانی شناسایی درآمد و هزینه در سیستم مالی شرکت‌هاست. این روش بر پایه اصل تطابق (Matching Principle) و اصل تحقق (Revenue Recognition Principle) بنا شده است و برخلاف حسابداری نقدی، مبنا را بر وقوع رویدادهای اقتصادی قرار می‌دهد، نه بر دریافت یا پرداخت وجه نقد.

در حسابداری تعهدی، درآمد زمانی شناخته می‌شود که تحقق یافته، حتی اگر وجه نقد آن هنوز دریافت نشده باشد (مانند حساب‌های دریافتنی). به همان ترتیب، هزینه‌ها نیز در زمان ایجاد تعهد یا وقوع هزینه شناسایی می‌شوند، نه هنگام پرداخت نقدی آن (مانند حساب‌های پرداختنی یا هزینه‌های تحقق‌نیافته).

فلسفه و ضرورت پیدایش حسابداری تعهدی

ریشه فلسفه این مبنا بازمی‌گردد به نیاز سرمایه‌گذاران، اعتباردهندگان و مدیران برای داشتن تصویری واقعی‌تر، کامل‌تر و دقیق‌تر از عملکرد مالی و وضعیت اقتصادی شرکت در یک دوره زمانی مشخص.

تصور کنید شرکتی در پایان سال مالی فروش عظیمی داشته است (مثلاً ارائه خدمات مشاوره به ارزش ۵ میلیارد تومان) اما مشتریان آن شرکت هنوز مهلت قانونی بازپرداخت (مثلاً ۶۰ روزه) را دارند و وجه نقد آن تا سال مالی بعد دریافت نمی‌شود.

1. در حسابداری نقدی: درآمدی در سال جاری شناسایی نمی‌شود، زیرا وجهی دریافت نشده است. این امر منجر به کاهش مصنوعی سود گزارش‌شده در دوره فعالیت اصلی می‌شود.
2. در حسابداری تعهدی: درآمد ۵ میلیارد تومانی در همان سالی که خدمات ارائه شده، ثبت می‌گردد، زیرا تعهد به ارائه خدمت کامل شده و حق دریافت وجه (حساب دریافتنی) ایجاد شده است.

این قابلیت تطبیق بالا باعث می‌شود که سود گزارش‌شده ارتباط بهتری با فعالیت‌های واقعی شرکت در آن دوره داشته باشد.

تاریخچه و الزامات قانونی حسابداری تعهدی

مبنای تعهدی از قرن ۱۸ میلادی در اروپا به دلیل پیچیدگی تجارت‌های بین‌المللی و نیاز به ارزیابی دقیق‌تر عملکرد شرکت‌های بازرگانی شروع به رشد کرد. امروزه تقریباً تمام شرکت‌های بزرگ تجاری، اعم از سهامی عام و سهامی خاص (به ویژه شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس)، ملزم به استفاده از آن هستند.

در ایران نیز، بر اساس استانداردهای حسابداری سازمان حسابرسی، شرکت‌های فعال در بازارهای سرمایه و کلیه مؤسسات طبق قانون تجارت موظف به استفاده از مبنای تعهدی برای گزارشگری مالی هستند. علت اصلی این الزام، قابلیت تطبیق بالا با استانداردهای بین‌المللی نظیر IFRS و چارچوب‌های گزارشگری مالی (مانند GAAP) است که مبنای شفافیت و قابل‌مقایسه بودن اطلاعات را فراهم می‌کند.

مزیت کلیدی حسابداری تعهدی این است که تصویر دقیقی از عملکرد مالی شرکت در طول یک دوره ارائه می‌دهد. تصمیم‌گیرندگان مالی با درک درآمد تحقق‌یافته و هزینه‌های منبعث از آن، می‌توانند جریان نقدی آینده و سودآوری واقعی شرکت را بهتر پیش‌بینی کنند.

حسابداری تعهدی با حسابداری نقدی (با مثال واقعی)

تفاوت اساسی بین این دو روش در زمان شناسایی رویداد مالی است.

حسابداری نقدی (Cash Basis Accounting)

این روش ساده‌تر است و تمرکز آن بر جریان واقعی وجه نقد است.

• درآمد: زمانی ثبت می‌شود که پول نقد دریافت شود.
• هزینه: زمانی ثبت می‌شود که پول نقد پرداخت شود.

حسابداری تعهدی (Accrual Basis Accounting)

این روش بر وقوع اقتصادی تمرکز دارد و تمام تراکنش‌هایی که اثر مالی بر وضعیت شرکت دارند را هنگام وقوع ثبت می‌کند، فارغ از زمان جریان نقدینگی.

• درآمد: زمانی ثبت می‌شود که تحقق یافته و کسب شده باشد (خدمت ارائه یا کالا تحویل شده باشد).
• هزینه: زمانی ثبت می‌شود که منجر به مصرف منابع شده یا تعهد پرداخت آن شکل گرفته باشد.

مثال مقایسه‌ای: ثبت هزینه‌های سربار ماهانه

فرض کنید شرکت “نوآوران” در تاریخ ۳۰ اسفند ماه، خدمات بازرسی فنی یک دستگاه تجهیزات سنگین را انجام داده و صورت‌حساب آن را به مبلغ ۲۰ میلیون تومان صادر کرده است. قرارداد پرداخت این مبلغ به ۶۰ روز کاری پس از صدور فاکتور (یعنی اردیبهشت ماه سال بعد) موکول شده است.

تراکنشحسابداری نقدی (Cash Basis)حسابداری تعهدی (Accrual Basis)ثبت در اسفند ماه (پایان دوره مالی فعلی)هیچ ثبت مالی (نه درآمد و نه هزینه) انجام نمی‌شود، زیرا پولی رد و بدل نشده است.شناسایی هزینه: هزینه بازرسی در اسفند ماه ثبت می‌شود.بدهی (حساب پرداختنی) افزایش یافته و هزینه ثبت می‌شود.ثبت در اردیبهشت ماه (زمان پرداخت)ثبت هزینه ۲۰ میلیون تومانی (تنها ثبت انجام‌شده در این روش).تسویه بدهی: حساب پرداختنی بستانکار شده و حساب تنخواه (بانک) بدهکار می‌شود. (هزینه مجدداً ثبت نمی‌شود).

معادله تأثیر بر سود دوره (اسفند ماه):

1. نقدی: سود اسفند ماه به طور مصنوعی بالا خواهد بود، زیرا هزینه واقعی شناسایی نشده است.
2. تعهدی: سود اسفند ماه کاهش می‌یابد (به میزان واقعی هزینه) و این سود منعکس کننده عملکرد آن دوره است.

این تفاوت بنیادی باعث می‌شود که در روش تعهدی، ترازنامه (شامل دارایی‌ها و بدهی‌ها) و صورت سود و زیان، اطلاعاتی کامل‌تر برای تحلیلگران فراهم کنند، به‌ویژه در زمینه پیش‌بینی جریان نقدی آتی (با استفاده از اقلام تعهدی).

کاربرد حسابداری تعهدی در شرکت‌ها و سازمان‌ها

مبنای تعهدی نه تنها یک انتخاب، بلکه یک الزام قانونی و حرفه‌ای برای اکثر نهادهای اقتصادی مدرن است.

الزامات قانونی و حاکمیتی

تقریباً در تمام کشورهای توسعه‌یافته و شرکت‌های بزرگ تحت نظارت، استفاده از مبنای تعهدی برای تهیه صورت‌های مالی اساسی (ترازنامه، صورت سود و زیان، صورت جریان وجوه نقد) اجباری است. در ایران، این الزام شامل موارد زیر می‌شود:

1. شرکت‌های سهامی عام و پذیرفته‌شده در بورس: ملزم به پیروی کامل از استانداردهای حسابداری ایران (که بر مبنای تعهدی استوار است).
2. مؤسسات و نهادهای دولتی: اجرای کامل حسابداری تعهدی در بخش عمومی به منظور افزایش شفافیت در تخصیص منابع عمومی در حال پیگیری است (تفاوت این بخش با بخش خصوصی در نحوه شناسایی درآمد عمومی است).

کاربردهای مدیریتی و عملیاتی

حسابداری تعهدی در سطح عملیاتی، ابزاری قدرتمند برای مدیریت ریسک و برنامه‌ریزی است:

• کنترل موجودی و بهای تمام شده: در شرکت‌های تولیدی، هزینه‌های سربار تولید (مانند استهلاک ماشین‌آلات یا اجاره سوله) باید در دوره‌ای که کالا تولید می‌شود (زمان وقوع)، شناسایی شوند، حتی اگر فاکتور اجاره در ماه بعد پرداخت شود. این امر به محاسبه دقیق‌تر بهای تمام شده محصول کمک می‌کند.
• مدیریت قراردادهای بلندمدت: در پروژه‌های پیمانکاری یا خدماتی که فازهای مختلفی دارند (مانند پروژه‌های ساختمانی چندساله)، حسابداری تعهدی اجازه می‌دهد درآمد و هزینه هر فاز بر اساس درصد پیشرفت کار (روش درصد تکمیل) شناسایی شود، نه صرفاً بر اساس زمان دریافت پیش‌پرداخت‌ها.
• پیش‌بینی مالی دقیق‌تر: از آنجا که اقلامی نظیر حساب‌های دریافتنی و پرداختنی و ذخایر در ترازنامه منعکس می‌شوند، مدیران می‌توانند نقدینگی مورد نیاز برای پرداخت بدهی‌های آتی (پرداختنی‌های تعهدی) یا انتظار ورود وجوه (دریافتنی‌های آتی) را به‌طور دقیق‌تری محاسبه کنند.

به طور خلاصه، حسابداری تعهدی به مدیریت امکان می‌دهد که تصمیمات خود را بر اساس واقعیت اقتصادی دوره مالی اتخاذ کنند، نه صرفاً بر اساس زمان جابجایی پول نقد در خزانه بانک.

 مزایا و معایب حسابداری تعهدی

هر روش حسابداری دارای نقاط قوت و ضعف خاص خود است. حسابداری تعهدی اگرچه پیچیده‌تر است، اما برای ارزیابی عملکرد، مزایای بارزتری دارد.

مزایای کلیدی حسابداری تعهدی

1. ارائه تصویر واقعی از عملکرد مالی: اصلی‌ترین مزیت، توانایی آن در تطبیق درآمدها با هزینه‌هایی است که برای کسب آن درآمد متحمل شده‌اند. این اصل به محاسبه سود واقعی دوره کمک می‌کند.
2. پیش‌بینی بهتر جریان نقدی آینده: با ثبت اقلام تعهدی (مانند هزینه‌های معوق یا درآمدهای تحقق‌یافته ولی وصول نشده)، تحلیل‌گران می‌توانند با دقت بیشتری زمان ورود و خروج نقدینگی در آینده را مدل‌سازی کنند.
3. تسهیل تصمیم‌گیری‌های سرمایه‌گذاری و اعتباری: سرمایه‌گذاران برای ارزیابی ثبات سودآوری یک شرکت، به اطلاعاتی نیاز دارند که بر اساس مبنای تعهدی تهیه شده باشد.
4. هم‌خوانی با استانداردهای جهانی: استفاده از این مبنا برای هرگونه فعالیت بین‌المللی، جذب سرمایه خارجی یا گزارش‌دهی به نهادهای جهانی ضروری است.

معایب حسابداری تعهدی

1. نیاز به تخمین و برآورد مداوم: بخش بزرگی از حسابداری تعهدی شامل برآورد است. برای مثال، تعیین میزان ذخیره مطالبات مشکوک‌الوصول، برآورد عمر مفید دارایی‌ها برای استهلاک، و پیش‌بینی هزینه‌های انجام‌شده اما پرداخت‌نشده نیازمند قضاوت حرفه‌ای است.
2. پیچیدگی در ثبت و کنترل حساب‌ها: ثبت اقلام تعهدی نیازمند دانش تخصصی‌تر حسابداری، نگهداری دقیق‌تر اسناد، و استفاده از نرم‌افزارهای مالی پیچیده‌تر است.
3. احتمال انحراف سود حقیقی در اثر برآوردهای اشتباه: اگر برآوردها بیش از حد خوش‌بینانه یا بدبینانه باشند، ممکن است سود گزارش‌شده با سود واقعی فاصله بگیرد، هرچند این فاصله معمولاً کمتر از روش نقدی است.
4. افزایش هزینه عملیاتی حسابداری: نیاز به نیروی متخصص و سیستم‌های پشتیبانی قوی‌تر، هزینه‌های دپارتمان مالی را افزایش می‌دهد.

در مجموع، حسابداری تعهدی دقتی را فدای سادگی نمی‌کند. به همین دلیل، کاربرد آن در ساختارهای حرفه‌ای، شرکت‌های بزرگ و نهادهای مالی که نیازمند شفافیت بالا هستند، مطلوب و الزامی است.

 استانداردهای حسابداری مرتبط با مبنای تعهدی

مبنای تعهدی صرفاً یک رویه داخلی نیست؛ بلکه هسته اصلی بسیاری از استانداردهای گزارشگری مالی در سطح ملی و بین‌المللی محسوب می‌شود.

استانداردهای داخلی (ایران)

در ایران، مرجع اصلی تعریف الزامات حسابداری، سازمان حسابرسی است.

• استاندارد حسابداری شماره ۱ (نحوه ارائه صورت‌های مالی): این استاندارد به صراحت بیان می‌کند که صورت‌های مالی باید بر مبنای تعهدی تهیه شوند تا اطلاعاتی مفید و قابل اعتماد برای استفاده‌کنندگان فراهم شود.
• استاندارد حسابداری شماره ۵ (رویدادهای مالی پس از تاریخ ترازنامه): این استاندارد نحوه برخورد با رویدادهایی که پس از پایان دوره مالی رخ می‌دهند اما ماهیت تعهدی مربوط به دوره مالی قبل دارند را مشخص می‌کند.
• استاندارد حسابداری شماره ۱۸ (صورت جریان وجوه نقد): این استاندارد نحوه تفکیک فعالیت‌های عملیاتی از سرمایه‌گذاری و تأمین مالی را مشخص می‌کند که این تفکیک نیازمند تطبیق اطلاعات تعهدی با جریان نقدی واقعی است.

استانداردهای بین‌المللی (IFRS و US GAAP)

در سطح جهانی، استفاده از مبنای تعهدی یک اصل فراگیر است:

• IAS 1 (International Accounting Standard 1): این استاندارد که زیربنای گزارشگری مالی IFRS است، الزام می‌کند که صورت‌های مالی باید بر اساس مبنای تعهدی تهیه شوند.
  

  “شرکت‌ها باید رویدادها و معاملات را در زمان وقوع ثبت کنند، نه صرفاً در زمان دریافت یا پرداخت وجوه نقد.”

• IFRS 15 (درآمد از قرارداد با مشتری): این استاندارد، یکی از مهم‌ترین استانداردهای مرتبط با تعهدی است و رویکرد پنج‌مرحله‌ای برای شناسایی درآمد ارائه می‌دهد که کاملاً بر تحقق تعهد به مشتری متکی است.
• FASB ASC 606 (US GAAP): معادل استاندارد IFRS 15 در چارچوب اصول پذیرفته‌شده حسابداری آمریکا است و مبنای تعهدی را برای شناسایی درآمد الزامی می‌داند.

اهمیت افشای اقلام تعهدی

بخشی حیاتی از رعایت این استانداردها، افشای مناسب اقلامی است که ناشی از تعهدات یا تحقق‌های انجام‌شده هستند اما هنوز جریان نقدی ندارند. این اقلام شامل موارد زیر در ترازنامه هستند:

1. حساب‌های دریافتنی (Assets): درآمد تحقق یافته اما وصول نشده.
2. حساب‌های پرداختنی (Liabilities): هزینه‌هایی که واقع شده‌اند اما پرداخت نشده‌اند (مانند هزینه‌های تبلیغاتی دوره).
3. درآمد تحقق‌نیافته (Deferred Revenue): وجوهی که نقد دریافت شده، اما کالا یا خدمت آن هنوز ارائه نشده است (نوعی بدهی).
4. هزینه‌های معوق و پیش‌پرداخت‌ها: شناسایی دقیق هزینه‌هایی که باید بین چند دوره تقسیم شوند.

 مراحل اجرای حسابداری تعهدی در عمل (فلوچارت مفهومی)

اجرای مؤثر حسابداری تعهدی نیازمند یک سیستم کنترل داخلی قوی و دنبال کردن یک فرآیند منطقی است که اطمینان دهد تمام رویدادها در زمان مناسب ثبت می‌شوند.

فلوچارت مفهومی اجرای حسابداری تعهدی

مرحلهشرح فرآیندمثال عملی۱. وقوع رویداد اقتصادی (Trigger)تشخیص رویدادی که بر دارایی، بدهی، درآمد یا هزینه اثر می‌گذارد (فارغ از نقدینگی).صدور فاکتور فروش (درآمد) یا دریافت قبض برق (هزینه).۲. مستندسازی و اندازه‌گیریجمع‌آوری مستندات اولیه (سند، فاکتور، قرارداد) و تعیین مبلغ دقیق بر اساس اصول حسابداری.فاکتور فروش به مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان با شرایط پرداخت ۳۰ روزه.۳. ثبت اولیه (Journalizing)ثبت سند در دفتر روزنامه بر اساس زمان وقوع، بدون در نظر گرفتن تاریخ پرداخت/دریافت نقد.بدهکار: حساب دریافتنی ۱۰۰ م. بستانکار: درآمد فروش ۱۰۰ م. (ثبت در زمان صدور فاکتور).۴. تعدیلات پایان دوره (Adjusting Entries)اعمال اصلاحات برای ثبت درآمدها یا هزینه‌های تحقق‌یافته‌ای که در طول دوره ثبت نشده‌اند (مانند استهلاک، پیش‌پرداخت‌ها، یا هزینه‌های انباشته شده).ثبت استهلاک ماهانه تجهیزات: بدهکار: هزینه استهلاک، بستانکار: استهلاک انباشته.۵. تهیه صورت‌های مالیترکیب اطلاعات ثبت‌شده و تعدیلات برای تهیه صورت‌های مالی اصلی بر مبنای تعهدی.گزارش سود و زیان با لحاظ کردن تمام درآمدهای تحقق یافته اسفند ماه.۶. رویداد جریان نقد (Cash Flow Event)ثبت رویداد پرداخت یا دریافت وجه نقد در زمان وقوع آن (که معمولاً در دوره‌ای متفاوت از ثبت تعهدی است).دریافت ۱۰۰ میلیون تومان از مشتری در فروردین ماه: بدهکار: بانک، بستانکار: حساب دریافتنی.

نکته کلیدی: در این فرآیند، مرحله ۳ و ۴ (ثبت اولیه و تعدیلات) مربوط به حسابداری تعهدی است، درحالی‌که مرحله ۶ صرفاً ورود اطلاعات به صورت جریان وجوه نقد را تکمیل می‌کند. اگر شرکت فقط مرحله ۶ را انجام دهد، به حسابداری نقدی رسیده است.

سؤالات متداول درباره حسابداری تعهدی

این بخش به رایج‌ترین پرسش‌ها پیرامون حسابداری تعهدی پاسخ می‌دهد:

۱. حسابداری تعهدی چیست و چرا مهم است؟
حسابداری تعهدی روشی است که درآمدها را هنگام کسب شدن و هزینه‌ها را هنگام تحقق یا ایجاد تعهد ثبت می‌کند، نه زمان دریافت یا پرداخت نقد. این روش برای ارائه تصویری دقیق و غیرتحریف‌شده از عملکرد شرکت در یک دوره زمانی خاص ضروری است.

۲. تفاوت اصلی آن با حسابداری نقدی چیست؟
تفاوت اصلی در زمان شناسایی است. نقدی بر زمان جریان وجه نقد تمرکز دارد، تعهدی بر زمان وقوع اقتصادی (تحقق رویداد) تمرکز دارد.

۳. آیا حسابداری تعهدی می‌تواند منجر به مشکل نقدینگی شود؟
بله. یک شرکت ممکن است سود تعهدی بالایی داشته باشد (به دلیل فروش‌های زیاد نسیه)، اما اگر نتواند مطالبات خود را به موقع وصول کند، با بحران نقدینگی مواجه خواهد شد. به همین دلیل، مدیران مالی باید صورت سود و زیان تعهدی را همواره با صورت جریان وجوه نقد مقایسه کنند.

۴. آیا حسابداری تعهدی برای همه کسب و کارها مناسب است؟
خیر. برای کسب‌وکارهای کوچک که تراکنش‌های نقدی محدودی دارند و فعالیت‌هایشان نهایتاً ظرف چند روز تسویه می‌شود، حسابداری نقدی ساده‌تر و کافی است. برای شرکت‌های بزرگ، سهامی عام یا شرکت‌هایی که موجودی کالا و قراردادهای بلندمدت دارند، حسابداری تعهدی الزامی است.

۵. در روش تعهدی، چه زمانی درآمد ثبت می‌شود؟
درآمد زمانی ثبت می‌شود که شرکت تعهد خود به مشتری را انجام داده باشد (ارائه کالا یا خدمات). این امر ممکن است پیش از دریافت وجه، هم‌زمان با دریافت وجه، یا حتی پس از دریافت وجه (درآمدهای تحقق‌نیافته) باشد.

۶. نحوه برخورد با هزینه‌های تحقیق و توسعه (R&D) در مبنای تعهدی چگونه است؟
طبق استانداردهای حسابداری (مانند IAS 38)، هزینه‌های تحقیق (Research Costs) معمولاً در همان دوره وقوع به عنوان هزینه شناسایی می‌شوند (تعهدی). اما هزینه‌های توسعه (Development Costs) اگر شرایط خاصی (مانند امکان‌پذیری فنی و تجاری) را احراز کنند، باید به عنوان دارایی نامشهود شناسایی و سپس مستهلک شوند.

۷. آیا مالیات بر اساس حسابداری تعهدی محاسبه می‌شود؟
خیر. در بسیاری از نظام‌های مالیاتی از جمله ایران، مبنای محاسبه مالیات بر عملکرد، حسابداری نقدی تعدیل‌شده است. این بدان معناست که اگرچه شرکت‌ها برای گزارشگری داخلی و گزارش به سهامداران از مبنای تعهدی استفاده می‌کنند، اما برای گزارش مالیاتی باید تعدیلاتی انجام دهند (مثلاً در مورد هزینه‌هایی که از نظر مالیاتی قابل کسر نیستند یا استهلاک‌های متفاوت).

۸. چگونه می‌توان از حسابداری تعهدی برای مدیریت جریان نقد استفاده کرد؟
با نگاه به مانده‌های حساب‌های دریافتنی و پرداختنی در ترازنامه، مدیران می‌توانند ورودی‌ها و خروجی‌های نقدی آینده را که هنوز در دفتر سود و زیان ثبت نشده‌اند، تخمین بزنند و برنامه‌ریزی نقدینگی بهتری داشته باشند.

 جمع‌بندی و نتیجه‌گیری

حسابداری تعهدی (Accrual Accounting) سنگ بنای گزارشگری مالی شفاف، قابل اتکا و حرفه‌ای در اقتصاد مدرن است. این مبنا با پیروی از اصول بنیادی “وقوع” به جای “دریافت یا پرداخت”، تصویری واقعی‌تر از توان سودآوری شرکت در یک دوره خاص ارائه می‌دهد. بدون به‌کارگیری این روش، تصمیم‌گیرندگان مالی، سرمایه‌گذاران و اعتباردهندگان قادر نخواهند بود عملکرد واقعی شرکت را از نوسانات زمانی جریان نقدی تفکیک کنند.

پیچیدگی‌های این روش، به‌ویژه در مدیریت برآوردهای مربوط به اقلام تعهدی، مستلزم دانش تخصصی و استفاده از سیستم‌های اطلاعاتی یکپارچه است. با این حال، مزایای حاصل از دقت و قابلیت پیش‌بینی، استفاده از آن را برای سازمان‌های بزرگ اجتناب‌ناپذیر می‌سازد.

اگر شما مدیر مالی، حسابدار حرفه‌ای یا دانشجوی حسابداری هستید و به دنبال درک عمیق‌تر اصول تعهدی، تطبیق با استانداردهای IFRS و نحوه اجرای عملی و سیستمی آن در محیط‌های تجاری پیچیده هستید، می‌توانید از خدمات آموزشی و مشاوره تخصصی حسابداری در مؤسسه حسابداری حامد ناصری (hamednaseriacc.com) بهره‌مند شوید. تخصص ما در پیوند دادن اصول نظری با نیازهای عملی بازار مالی ایران است.

بهترین گام برای شروع حسابداری

آموزش حسابداری